In 1261 werd Princenhage door de abdij van Thorn tot een zelfstandige parochie verheven. Vanuit die periode stamt de eerste vermelding van een ‘kapel’. Die kapel werd in de loop van de 14e eeuw snel te klein. eerst werd de kapel omstreeks 1400 met een toren aan de westkant. Daarna volgde het priesterkoor aan de oostkant en in 1564 het driebeukige middenschip. In 1666 kreeg de toren een 38 meter hoge spits, de totale hoogte van de toren kwam daarmee op op 64 meter. Na 150 jaar gebruikt te zijn door de protestanten keerde de kerk in 1800 terug in katholieke handen. Op 1 en 2 augustus 1873 werd de kerk beschadigd door brand als gevolg van een blikseminslag in de kerk, alleen de muren en de zuilen stonden nog overeind. De kerk werd gerestaureerd door J.J. van Langelaar volgens plannen van P.J.H. Cuypers. Hierbij werd onder meer de toren in neogotische stijl verbouwd en de torenspits verhoogd. De toren heeft een torenspits die geflankeerd wordt door vier torentjes. In 1921 vernielde een blikseminslag de toren en een hoektoren.
Bronnen:
- Wikipedia)
- JCA Juten, Decenaat Breda, jaartal onbekend
- Diverse jaarboeken van de Vereniging Oranjeboom Breda