De achttiende-eeuwse schuurkerk op het huidige stratenpatroon van Princenhage.
Links de Schuurkerksteeg
Boven de Pastoor van Spaendonckstraat
Rechts de Liesbosstraat
Historie van de schuurkerk in Princenhage
Hoewel na de 80 jarige oorlog (1648) het de katholieken verboden werd hun godsdienst nog uit te oefenen, veranderde er de eerste decennia in Princenhage weinig. Die ene protestant die in het Haagje woonde vond het misschien te veel moeite om in zin eentje de Martinuskerk in te palmen. Maar na dertig jaar was er geen ontkomen meer aan, de katholieken moesten hu kerk uit. Een boer in de omgeving bood zijn gloednieuwe schuur aan. Hoewel officieel verboden, tegen (een niet zo kleine) betaling konden de diensten in de schuurkerk gewoon doorgaan.
Deze schuurkerk was de eerste in de omgeving van Breda, alle Bredase katholieken kwamen in de begintijd daarom hier ter kerke. De Haagweg werd zo druk belast, dat besloten werd hem te bestraten. De toeloop vanuit Breda nam af toen ook Ginneken en Bavel hun schuurkerk kregen.
De schuurkerk brandde twee keer af in 1676 en in 1721 (kaarsen!) waarbij eenmaal het ganse dorp mee afbrandde en werd tot twee maal toe vergroot..
In 1800 kregen de katholieken in Princenhage de Sint Martinuskerk terug. Daarna werd de oude schuurkerk gesloopt in 1804. Op de kadasterkaart van 1824 is te zien dat de schuurkerk twee ingangen had, één aan het Kerkstraatje, op de plek van de huidige winkel van Femke Reuver, en de andere op de plek waar nu Liesbosstraat nr. 6 staat.
bron: werkgroep Haagse Beemden
De schuurkerk leefde eeuwenlang vooral voort in de naamgeving: het Kerkstraotje is naar deze kerk vernoemd en het pand waar de pastoor woonde heette lange tijd De Pastorie, zonder dat iemand na al die jaren nog wist waarom.
De huidige Schuurkerkstraat loopt waar de schuurkerk -net niet- stond.
Aanduidingen van de schuurkerk
- Kerkschuur – in 1712 en in 1760
- Papenkerk – in 1713
- Roomse Kerk – in 1753
Bronvermelding: Schuurkerkstraat en Schuurkerksteeg op Erfgoedweb Breda.